15 mei 2020

Balans in denken & emoties

Ben ik ernstig ziek? Wat is er aan de hand? Waarom moet ik met spoed gezien worden? Hoe zit het dan met de Corona in het ziekenhuis? Hoe…Wat…Waarom..?
Gedachten die in een paar seconden door mijn hoofd schieten. Ik was aan het behandelen in een zorginstelling en werd zojuist gebeld door de assistente van een KNO-arts.

De week daarvoor had ik een MRI en Echo laten maken omdat er onder de lipoom die al jaren in mijn nek zit, verhardingen aan het groeien waren. Ik wist niets van een spoedverwijzing naar een KNO-arts; de huisarts was door de Corona-drukte vergeten om me dit te vertellen.

Vervolgens komen allerlei andere gedachtes in een sneltreinvaart voorbij. Over 10 minuten komt mijn volgende cliënt. Even tijd nemen om diep adem te halen en om te voelen. Ik voel me angstig.
Mijn buik voelt gespannen en mijn hart bonkt in mijn keel.
Ik spreek mezelf toe: “stop met die gedachtes! Je weet nu nog helemaal niet wat er aan de hand is. Morgen zie je de arts en op z’n vroegst dan weet je pas meer. Voor nu: haal nog eens een keer diep adem en laat die gedachtes en emoties weer voorbij gaan.”

De volgende dag kom ik bij de KNO-arts vandaan met het bericht van ‘een sterk op lipo-sarcoom verdacht weefsel’ groeiend onder de lipoom. De angst en de gedachtes zijn weer in alle heftigheid aanwezig.
Heel bewust sta ik mezelf toe om al die gedachtes en emoties hardop te uiten. Zodat het niet in me gaat woekeren, maar wel met een eind-tijd. Gedachtes aan dood gaan, verlies van elkaar, hoe het dan verder moet met ons bedrijf, zijn er al uitzaaiingen, was ik maar eerder gegaan, nu is het misschien te laat?

Ik voel angst en verdriet in mij opwellen en in de armen van mijn lief begin ik enorm te huilen. Ik doorvoel en uit alles wat er te doorvoelen en te uiten valt, waarna ik mezelf kan stoppen. En spreek ik met mezelf af dat als deze gedachtes opkomen, ik ze aan me voorbij laat gaan tot het moment dat ik weer meer zekerheid heb.
Bewust de keuze gemaakt om niet in de gedachtes en emoties te blijven hangen. Maar ze doorvoelen in het moment en ze dan laten gaan.  Waarna ik mezelf in een andere staat van breng door iets te doen wat me rust geeft of blij maakt, een kopje thee drinken in de tuin, een ontspanningsoefening doen of een mal dansje op mijn favoriete muziek. Door mezelf vragen te stellen; Wat of wie heb ik nodig om mezelf in rust, herstel en vertrouwen te kunnen brengen? Je hoeft het namelijk niet alleen te doen. Je kunt je altijd laten ondersteunen door iets of iemand.

Eén van de oefeningen die mij in dit proces enorm ondersteund heeft wil ik graag met je delen.
De onderstaande oefening duurt 5:30 minuut, het kan je balans en rust geven in al die gedachtes aan de gebeurtenis waar je zo geëmotioneerd van raakt. Het kan je kalmeren, wat invloed heeft op hoe je met de situatie om wil gaan en hoe je omgeving op jouw gedrag reageert.

Mij heeft het geholpen en hoe mooi zou het zijn als dit ook jou kan helpen.

‘Nare situaties kun je niet altijd voorkomen, echter heb je wel altijd de keuze hoe hiermee om te gaan.’

Nu kan ik je inmiddels vertellen dat verdere onderzoeken uitgewezen hebben dat het niet kwaadaardig was. Wel moet ik post-Corona naar een specialist voor verder onderzoek.

Emmy de Ligny | Therapeut Touch & Balance